W poprzedniej części omówiliśmy dwie pierwsze ery uniwersum. W tej skupimy się na wydarzeniach nieco mniej odległych, a także dowiemy się, jak doszło do końca świata.
Część pierwsza felietonu skupiała się na wydarzeniach dziejących się poza Enroth, a to właśnie ta planeta cieszy się największym zainteresowaniem fanów – nie bez powodu. To tam dzieją się wydarzenia z „Heroes of Might & Magic I-III”, „Might and Magic VI-VIII” oraz cała seria „Heroes Chronicles”, które są najpopularniejszymi grami w tym uniwersum. Nie obędzie się jednak bez krótkiej wizyty na innych planetach – Terrze i X.E.E.N.
Czas Ludzi
817 rok Po Ciszy – Harmondale buntuje się przeciwko Erathii, która w międzyczasie zdążyła zapanować nad regionem Phyraxi. Odpowiedź jest bezlitosna – Aaron IV, który obecnie rządzi królestwem gryfów siłą podbija region, jednocześnie uderzając na AvLee, gdzie umiera w walce. Elfy odpowiadają kontrofensywą, a tereny sporne trafiają w ich ręce.
850 rok Po Ciszy – Sojusz alchemików z zamku Alamos wykuwa 300 magicznych sztyletów.
864 rok Po Ciszy – Phyraxia znika całkowicie z map świata pod panowaniem AvLee. Jednak Erathia nie zapomina o straconych terenach, dalej roszcząc sobie do nich prawa.
870 rok Po Ciszy – Taledon X, Wysoki Kapłan należący do Kościoła Słońca dochodzi do władzy i ogłasza się Świętym. Jest on jednym z najpotężniejszych ludzi swoich czasów na całym Enroth. Umiera rok później na skutek działania artefaktu, który zawsze przy sobie nosi. Powód nie jest do końca znany, wiemy jedynie, że nastąpiło to na skutek „ogromnego pecha”.
900 rok Po Ciszy – Pojawia się pierwszy duży konflikt między kościołami Słońca i Księżyca na kontynencie Jadame, zapamiętany jako „Wojna Gołębicy i Kruka”. Pierwsza świątynia słońca ulega zniszczeniu, a znajdujący się w niej ołtarz zostaje przetopiony i służy do wykucia tarczy zwanej „Zaćmieniem”. Kapłan Camien Thryce dzierży ją w bitwie w regionie Shadowspire, gdzie ginie pokonany przez armie Kościoła Księżyca.
Lata 912 – 918 Po Ciszy – Gildia Łuczników w Enroth tworzy łuk zwany „Percivalem”. Wkrótce po jego wykonaniu ich siedziba staje w płomieniach, a dalsza produkcja broni zostaje wstrzymana. Jedyny egzemplarz zostaje jakiś czas później przekazany elfom.
1000 rok Po Ciszy – W Jadame potężny nekromanta Zacharia opanowuje do perfekcji magię nekromancji i żywiołów dzięki swojemu naturalnemu talentowi. Wskrzesza legiony nieumarłych i rozpoczyna podbój kontynentu, niewoląc większość zamieszkujących go ludów – w tym ciemne elfy z Alvar. Tego samego roku w Enroth przychodzą na świat Sandro oraz Gem.
lata 1073 – 1083 Po Ciszy – Kościół Słońca tworzy potężny artefakt, koronę zwaną „Arthur”, która zwiększa umiejętności posługiwania się magią światła dzierżącej ją osoby. Rozpoczyna się trwająca dziesięć lat święta wojna z Kościołem Księżyca. W trakcie jej trwania, w roku 1075 zabity zostaje Zacharia podczas oblężenia Shadowspire.
Drzewo Świata
Około 1100 roku Po Ciszy – Nieśmiertelny Bohater otrzymuje wiadomość od Przodków, jednak niewiele z niej wynika – treść głosi „Ocal Drzewo Świata”. Podróżując przez Antagarich, napotyka na barbarzyńców walczących z nekromantami. Przeczuwając, że to był cel jego podróży, wspomaga dawnych braci, dowiadując się że kolejne – tym razem wrogie – plemię zeszło w dół kompleksu jaskiń. Byli oni prowadzeni przez jednego z Przodków – Vorra.
Miał on dojść do władzy po tym jak Targor, przywódca plemienia, zaczął oddawać cześć starożytnemu władcy barbarzyńców. Nie jest jasne, co kierowało Vorrem, jednak Tarnum poznał jego zamiary – zniszczenie Drzewa Świata, co ma skutkować końcem Enroth. Bohaterowi udaje się zdobyć artefakt, dzięki któremu może podzielić się z inną osobą swoimi wspomnieniami. Przekazując go Targorowi, przekonuje go że to właśnie on jest czczonym przez niego władcą, a pomoc zbuntowanemu Przodkowi nie leży w niczyim interesie.
Władca klanu wierzy Tarnumowi i postanawia odkupić swoje winy konfrontując się z Vorrem – nigdy jednak nie powraca. Nieśmiertelny Bohater później natrafia na jego szczątki w głębi jaskiń, gdzie odkrywa również, że oszalały Przodek porzucił swoje plany. Drzewo Świata co prawda jest bezpieczne, ale nie może pozostawić Vorra samemu sobie.
Ognisty Księżyc
Kilka dni po śmierci Targora – Tarnum napotyka na swojej drodze poturbowanego impa o imieniu Skizzik. Opowiada on barbarzyńcy o Ognistym Księżycu, planecie na której Vorr ma przetrzymywać pozostałych Przodków wbrew ich woli. Okazuje się, że demon miał sprawować nad nimi w opiekę w czasie ich uwięzienia, lecz pewnego dnia nie domknął drzwi celi, co umożliwiło im wysłanie wiadomości o Drzewie Świata. Sam Skizzik został z tego powodu wygnany przez Vorra.
Z niemałymi trudnościami Tarnum dociera, kierowany przez impa, do Błyszczącego Mostu. Jest to jeden z elementów Pajęczyny Światów, który z jakiegoś powodu w dalszym ciągu jest aktywny. Ma on wieść bezpośrednio na planetę uwięzienia Przodków.
Planeta okazuje się dobrze oddawać swoją nazwę – w większości jest spowita przez gęste dymy i jeziora lawy. Na swojej drodze Tarnum napotyka również ruiny miast – efekt przybycia w to miejsce Kreegan, którzy doprowadzili do zagłady wszystkich cywilizacji niegdyś ją zamieszkujących. Po kilku dniach natrafia również na Blackdome, twierdzę w której więzieni są Przodkowie. Pokonując garnizon pod wodzą Xyrona udaje mu się ich oswobodzić. Konfrontuje się również z Vorrem, a po wygraniu starcia karmi go żywicą z Drzewa Świata, która leczy jego szaleństwo. Przodkowie mogą w komplecie wrócić do raju, a Tarnum na Enroth.
Wojna o zjednoczenie
1110 rok Po Ciszy – Rodzi się Nicholas Gryphonheart, ostatni męski władca z tej linii na Enroth. W późniejszym czasie będzie znany z wypędzenia nekromantów z Erathii, zawarcia pokoju z Tatalią i… zniszczenia królestwa.
Morglin Ironfist używa jednego z działających na V.A.R.N. 4 teleportów, należącego do dawnej Pajęczyny Światów, i trafia na Enroth, jak i na kontynent o tej nazwie. Okazuje się, że nie ma tutaj jasno określonego władcy, co postanawia wykorzystać. Rozpoczyna się wojna między nim, a trójką innych bohaterów, którzy wpadli na ten sam pomysł – czarnoksiężnikiem Alamarem, barbarzyńcą Slayerem i czarodziejką Lamandą.
Zabezpieczając miejsce w którym się znalazł po przejściu przez teleport, postanawia podbić wyspy znajdujące się nieopodal. Jest to zadanie proste, biorąc pod uwagę, że władający nimi lordowie nie są skorzy do współdziałania. Kolejnym celem jest sam kontynent, a dokładniej ziemie zwane „Wounded Lands”. Udaje mu się zjednoczyć zamieszkujące je ludy za pomocą potężnego artefaktu – „Oka Gorosa”.
Gdy Morglin zdobywa coraz więcej terenów, pozostała trójka zaczyna brać go na poważnie. Rozpoczynają się walki o centralne Enroth, z których Ironfist wychodzi zwycięsko, a bohaterowie uciekają w swoje ojczyste ziemie.
Pierwszym celem Morglina staje się Slayer i kraina Mroźnych Wzgórz, następnie lesiste tereny pod kontrolą Lamandy, a w końcu sam zamek należący do czarnoksiężników Alamara. Ze wszystkimi wyzwaniami radzi on sobie niezwykle sprawnie i nie mija rok, gdy prawie całe Enroth znajduje się pod jego władaniem.
W ostatnim, rozpaczliwym zrywie, trójka władców decyduje się na współpracę. Jednak ich plan spala na panewce, gdy Morglin zapewnia sobie wsparcie smoków. Staje się jedynym władcą zjednoczonego kontynentu i najpotężniejszym królem na planecie.
Nowa generacja bohaterów
1127 rok Po Ciszy – rodzi się Archibald Ironfist, pierwszy syn Morglina.
1128 rok Po Ciszy – narodziny drugiego syna Morglina, Rolanda Ironfista.
1133 rok Po Ciszy – córka Nicholasa Gryphonhearta, Katarzyna, przychodzi na świat w Erathii.
1140 rok Po Ciszy – rodzi się Gelu, pół człowiek, pół elf z Vori. W tym samym czasie Tarnum osiedla się w AvLee.
1149 rok Po Ciszy – narodziny Dracona, potężnego maga znanego później jako smokobójca.
1151 rok Po Ciszy – Lysander rodzi się w małej wiosce w Erathii. Na wskutek ataku nekromantów w późniejszym czasie staje się sierotą. W wieku szesnastu lat zostaje pasowany na rycerza przez Katarzynę Gryphonheart. Po rozliczeniu będzie koronowany na króla państwa znanego jako Palaedra, na planecie Axeoth.
Wojna o sukcesję
Lata 1151 – 1154 Po Ciszy – Umiera Morglin Ironfsit, jednak nie jest jasne, który z jego synów ma objąć tron. Rządny władzy Archibald zabija sędziego, mającego zadecydować komu należy się władza nad kontynentem, a także jego kolejnych trzech następców. Czwarty zostaje przez niego odpowiednio przekupiony i ogłasza go prawowitym królem. Roland zostaje wygnany.
Młodszy brat nie poddaje się. Zbiera sojuszników i wojska w celu odbicia tronu. Przekonuje sławnego rycerza, Lorda Haarta, który mu wcześniej służył, do pomocy. Kolejnym krokiem jest wsparcie króla krasnoludów, Rocklina, w walce z armią Archibalda co skutkuje sojuszem. Ostatnie są czarodziejki z Noraston, którym pomaga w bitwach z nekromantami. Wspólnym celem zebranych przez Rolanda bohaterów i armii staje się pokonanie własnego brata.
Oczywiście, ten również nie siedzi bezczynnie. Zapewnia sobie wsparcie nekromantów, czarnoksiężników a także zawiera sojusz z Imperium Bezkresnego Oceanu. Próbuje również porozumieć się z Melianem, dawnym opiekunem kolonii, a obecnie enrothiańską wyrocznią. Plan ten się nie powodzi, a wściekły Archibald wyrywa z komputera kilka części, które później trafiają w różne zakątki kontynentu.
Obaj bracia stają do ostatecznej bitwy, z której to Roland wychodzi zwycięsko. Archibald za swoje winy zostaje zamieniony w kamień i umieszczony w bibliotece zamku Ironfist.
1155 rok Po Ciszy – Roland pobiera się z Katarzyną Gryphonheart, zawierając sojusz między Enroth a Erathią. W tym samym roku cieszą się narodzinami syna, Nicolaia.
Gem, Sandro, Crag Hack oraz Lord Haart wyruszają na Antagarich, każde z nich kieruje się jednak swoimi własnymi pobudkami.
Cień Śmierci
1156 rok Po Ciszy – Sandro spotyka Gem i prosi czarodziejkę o przyniesienie mu artefaktu zwanego „Płaszczem Nieumarłego Króla”, który to ponoć tylko on wie jak zniszczyć. Artefakt ma mieć niezwykle potężne, nekromantyczne moce i wpadając w niepowołane ręce może stanowić zagrożenie dla całego świata.
Podobnie czyni z Cragiem Hackiem, tutaj jednak musi użyć nie górnolotnych idei, ale odpowiedniej kwoty w złocie. W zamian za dostarczenie mu „Zbroi Przeklętego”, barbarzyńca ma otrzymać wręcz niepojęte bogactwa.
Zarówno Gem jak i Crag Hack zostają przez Sandro oszukani. Po zabraniu artefaktów tajemniczy mag znika. Czarodziejka powiadamia również Ethrica, dawnego nauczyciela Sandro o zaistniałym fakcie. W liście dzieli się z nim podejrzeniem, że mag może być tak na prawdę nekromantą i chce uniemożliwić mu dotarcie do Deyji. Plan się nie powodzi, Sandro pokonuje Ethrica, a następnie wskrzesza go jako potężnego lisza.
W samym kraju nekromantów, oszust zapewnia sobie wsparcie Finneasa Vilmara, żądnego władzy ale niekompetentnego strategicznie i politycznie lorda. Z potęgą zdobytych artefaktów osadza go na tronie Deyji jako marionetkowego króla, którego może łatwo kontrolować.
Około 1160 roku Po Ciszy – Mutare, ambitna władczyni podziemi pragnie zdobyć więcej władzy. Jej następnym celem staje się Ordwald, który ponoć wyruszył na poszukiwania „Fiolki Smoczej Krwi”. Tuż przed zdobyciem artefaktu, zostaje on zaatakowany przez Mutare, a władczyni wypija zawartość fiolki, stając się smokiem – jednak ciągle o umyśle człowieka. Żądna władzy, a teraz sprawująca kontrolę nad wszystkimi smokami na Enroth, Mutare nie jest dobrą wiadomością dla nikogo.
Szarża smoków
1163 rok Po Ciszy – Zielone i złote smoki, które do tej pory zamieszkiwały elfickie państwo AvLee nagle znikają. Tarnum zaniepokojony tym faktem postanawia wyruszyć na ich poszukiwanie czyniąc to tym razem z własnej woli, a nie z polecenia Przodków. Zostawia on swojego przybranego syna, Waerjaka pod opieką wiedźmy parającej się magią ognia, Adrienne. W trakcie swoich poszukiwań dowiaduje się, że za wszystkim stoi Mutare, której wezwaniu smoki nie mogą się przeciwstawić.
Potęga smoków jest jednak przygniatająca, a frontalny atak nie ma żadnego sensu. Nieśmiertelny Bohater postanawia wykraść smoczycy fiolkę z krwią. Używając artefaktu na złotych smoczych matkach, uwalnia zamieszkałe w AvLee jaszczury spod jej władzy. To jednak nie wystarczy – musi zapewnić sobie wsparcie innych sojuszników. Kandydatami są czarodziejskie smoki, które z jakiegoś powodu nie są podatne na rozkazy Mutare.
Wszystko jednak idzie nie pomyśli Tarnuma. Okazuje się że Kurbon, krasnoludzki kwatermistrz podróżujący z bohaterem i jego armią, szpieguje dla smoczej królowej. Po wykryciu zabija on Aspena, elfa będącego przyjacielem Tarnuma, i ucieka do Nighon.
Docierając do kraju czarnoksiężników Nieśmiertelny Bohater konfrontuje krasnoludzkiego zdrajcę, który w ostatniej chwili staje po jego stronie. Pomaga mu ocalić Valitę, jedną z dowódców Tarnuma, którą wcześniej sam porwał i uwięził. W ostatecznej bitwie udaje się pokonać Mutare, zraniona ucieka w głąb Nighonu. Planując swoją zemstę, smoczyca zostaje zabita przez nienazwanego władcę podziemi.
1164 rok Po Ciszy – Gem, Crag Hack, pochodzący z AvLee członek Leśnej Straży Gelu, a także dżin chcący być barbarzyńcą, Yog formują sojusz którego celem jest pokonanie Sandro. Dzięki potężnemu artefaktowi, „Anielskiemu Sojuszowi”, plan się powodzi, a nekromanta ucieka w głąb Deyji, skąd później wyruszy na Jadame.
Następuje wydarzenie zwane „nocą spadających gwiazd”. Kreeganie przybywają na Enroth z kosmosu i tworzą swoje kolonie na dwóch z trzech kontynentów. Na Antagarichu osiadają w krainie niziołków, Eofolu. Natomiast na kontynencie Enroth tworzą dwa przyczółki – w Kriegspire i Dolinie Cudów.
Zostaje stworzony kult Baa, majacy na celu podkopać dotychczasowy spokój i zasiać w ludziach nasiono buntu. Kieruje nim Xenofex, wysoko postawiony dowódca Kreegan. W trakcie jednej z walk, kosmitom udaje się porwać i uwięzić Rolanda Ironfista, który zostaje umieszczony w Kriegspire, a następnie wysłany na Antagarich, do kolonii Zod. Ofensywa z Eofolu jest wspierana przez kilku niezależnych władców podziemi z Nighon.
Co z Sheltemem i Corakiem?
Lata 1165 – 1169 Po Ciszy – Na planecie Terra formuje się grupa ośmiu lokalnych poszukiwaczy przygód. Wyruszają oni za Corakiem, który niedawno się na niej pojawił. Po dotarciu w głębie globu napotykają dwójkę strażników walczących ze sobą. Sheltem korzysta z sytuacji i ucieka na inną planetę. Corak kontynuuje pogoń, jednocześnie kierując grupę do kolejnego statku kosmicznego, Lincolna – wszyscy mają spotkać się na X.E.E.N., gdzie prawdopodobnie udał się buntownik. Na skutek błędu, bohaterowie nigdy tam nie docierają.
Strażnicy po dotarciu na Xylonite Experimental Expansion Nacelle ponownie zapadają w sen. W międzyczasie, po jasnej stronie tej dziwnej płaszczyzny sunącej w kosmosie, do władzy dochodzi tyran znany jako Lord Xeen. Zostaje on pokonany przez grupę lokalnych awanturników, a oni sami kierują się ukrytym przejściem na ciemną stronę „planety”.
Natrafiają tam na starożytny artefakt zwany „Kulą Smoczego Faraona”, która doprowadza ich do strażnika. Z nadania Starożytnych miał on opiekować się X.E.E.N. Pomaga bohaterom odnaleźć Coraka, a także informuje ich jak go wybudzić. Opracowany zostaje plan ostatecznego pokonania Sheltema, który w międzyczasie ukrył się w jednym z zamków. Corak nie może wejść do siedliska buntownika, bez informowania go. Zastosowany zostaje więc fortel, w którym artefakt znany jako „Pudełko Duszy” zostaje użyty, by przemycić strażnika do środka. Na wskutek ostatecznego starcia, dwójka konstruktów zostaje zniszczona.
Odrodzenie Erathii
1165 rok Po Ciszy – Sandro, wraz z całym królestwem Deyji, dołącza do sojuszu zawartego między Kreeganami kierowanymi przez Xenofexa i władcami podziemi z Nighon.
Na kontynencie Enroth grupa lokalnych poszukiwaczy przygód uwalnia Archibalda Ironfista. Z pomocą jego wiedzy, własnych umiejętności i zaawansowanej broni Starożytnych udaje im się zniszczyć przyczółki Kreegan i zabić królową matkę obcych.
Na polecenie nekromantów Lord Haart zabija króla Erathii, Nicolasa Gryphonhearta. W rezultacie Katarzyna zmuszona jest do powrotu do ojczyzny. Formuje tam sojusz pomiędzy niedobitkami królestwa, czarodziejami z Bracady oraz elfami z AvLee. Połączone siły odbijają stolicę kraju, Steadwick, z rąk władców podziemi.
Lucifer Kreegan wysyła posłanie do Katarzyny. Informuje w nim, że Roland jest w ich rękach i żąda poddania się. AvLee kieruje część swoich sił na te tereny w celu odbicia króla Enroth, jednak plan się nie powodzi.
W międzyczasie nekromanci wskrzeszają Nicolasa jako potężnego lisza i mianują go głównodowodzącym swoich sił. Nieumarły władca jednak wyrywa się z mocy magów i przejmuje całkowitą kontrolę nad Deyjią.
Wygnanym z kraju nekromantom nie zostaje nic innego jak szukać pomocy u niedawnego wroga, Katarzyny. Formuje się niespodziewane i kruche przymierze, którego celem jest powstrzymanie Nicolasa i jego armii. Plan się powodzi – zarówno król, jak i Lord Haart zostają zabici, natomiast na tronie Deyji osiada Archibald Ironfist.
Przybycie Terran
Lata 1166 – 1169 Po Ciszy – Bohaterowie z Terry rozbijają się na Enroth. Lincoln osiada w wodach zwanych jako Brighton Point, w pobliżu wybrzeża Antagarichu. Między przybyszami dochodzi do sprzeczki na temat dalszego planu działania, co skutkuje podzieleniem się na dwie grupy. Jedna z nich udaje się do Deyji i planuje odtworzyć Niebiańską Kuźnię oraz zacząć masową produkcję dawno zapomnianych broni. Reszta niedawnej drużyny natomiast szuka pomocy u króla Magnusa w Bracadzie, a za cel stawia sobie odbudowę Pajęczyny Światów.
Lord Markham, możny z Tatalii, urządza na Szmaragdowej Wyspie konkurs. Nagrodą w nim jest zamek w Harmondale, wraz z przyległymi terenami. Grupa poszukiwaczy przygód kończy wszystkie wyzwania i wygrywa posiadłość. Zamek zostaje odrestaurowany przy udziale krasnoludów z Kamiennego Miasta, a odzyskujące blask ziemie stają się ponownie pożądane zarówno przez Erathię, jak i AvLee.
Dzięki pomocy króla Gavina Magnusa udaje się zachować pokój między krajami, a Harmondale zostaje uznane za teren neutralny. W ramach wdzięczności awanturnicy pomagają władcy czarodziejów oraz grupie Terran pod dowództwem Resurrecty w osiągnięciu ich celu. Podążając za wskazówkami, udaje im się uwolnić Rolanda z rąk Kreegan oraz zabić Xenofexa. Pajęczyna Światów na Enroth zostaje odtworzona.
1170 rok Po Ciszy – Lord Haart zostaje wskrzeszony przez kult, który stworzył się wokół jego osoby. Główna siedziba nekromantów zostaje przeniesiona z Czeluści w Deyji do Shadowspire na kontynencie Jadame. Sandro i Thant zastępują Archibalda jako przywódcy.
Ostrze Armageddonu
1171 rok Po Ciszy – Lucifer Kreegan zastępuje zabitego Xenofexa jako głównodowodzący inwazją. W wizji dostrzega potężny artefakt znany jako „Ostrze Armageddonu”, a nadrzędnym celem obcych staje się jego zdobycie. Wysyła na poszukiwania jednego ze swoich oficerów, Xerona. Erathia i AvLee pozyskują wsparcie żywiołaków. Jednym z dowódców sił uderzeniowych mających odbić Eofol z rąk Kreegan zostaje Gelu.
W tym samym czasie Lord Haart sieje zniszczenie w Tatalii. Adrienne, ognista wiedźma i wieloletnia przyjaciółka Nieśmiertelnego Bohatera, staje na czele armii bagiennych ludów i pokonuje agresorów. Sam nieumarły rycerz zostaje ponownie zabity, a nekromantyczny kult ostatecznie rozbity.
Gelu skutecznie łapie Xerona, któremu udało się położyć ręce na artefakcie. Połączone siły elfów, ludzi i żywiołaków przeprowadzają udaną inwazję na Eofol, a samo „Ostrze Armageddonu” zostaje użyte do zabicia Lucifera. Za zgodą Katarzyny Gryphonheart półelf zostaje wyznaczony na strażnika tej potężnej broni.
Kataklizm
1172 rok Po Ciszy – Następuje wydarzenie zwane „Nocą Kryształu”. Escaton, jeden ze strażników Starożytnych, zostaje wysłany na Enroth w celu zniszczenia planety – powodem jest inwazja Kreegan. Pojawia się on w portowym mieście Ravenshore na kontynencie Jadame. Tworzy tam kryształowy pałac, będący tak naprawdę teleportem do wymiaru-między-wymiarami, gdzie się udaje.
Zniszczenie ma nastąpić przy udziale żywiołaków. Escaton więzi przywódców, a pozbawione ich dowództwa armie zaczynają siać zniszczenie na kontynencie. Grupa karawaniarzy pracująca dla gildii kupieckiej z Alvar formuje sojusz między najważniejszymi frakcjami na kontynencie, który później zostaje wsparty przez Katarzynę Gryphonheart oraz Rolanda Ironfista. Królewska para, po opanowaniu sytuacji na Antagarichu, wyrusza na Jadame. Ich flota zostaje jednak zablokowana przez pirackie statki z Regny. Poszukiwacze przygód skutecznie radzą sobie z zaistniałą sytuacją, a wszyscy liderzy obmyślają plan działania.
Xanthor, mag przebywający na erathiańskim statku analizuje kryształ i skutecznie dedukuje sposób na dotarcie do jego wnętrza. Awanturnicy muszą zdobyć „Serca Żywiołów”, które znajdują się w poszczególnych wymiarach. Przy ich pomocy zostaje skonstruowany klucz. Po przedarciu się przez strażników pałacu oraz wymiaru-między-wymiarami, bohaterowie docierają do Escatona.
Strażnik wyjawia cel swojej wizyty. Po usłyszeniu wiadomości o pokonaniu Kreegan na planecie wyznaje, że chętnie by przerwał kataklizm, ale stało by to w sprzeczności z instrukcjami otrzymanymi przez Starożytnych, więc nie może tego uczynić. Nie zamierza on jednak przeszkadzać, gdyby bohaterowie chcieli mu zapobiec. Ci skutecznie uwalniają władców, którzy w ramach zemsty niszczą kryształowy pałac, jak i samego Escatona.
Ostrze Mrozu
Lata 1172 – 1174 Po Ciszy – Gelu rozpoczyna wyprawę na Vori, w celu zniszczenia znajdującego się tam „Ostrza Mrozu”. Tarnum, dowiadując się o tym od Przodków i wiedząc że zetknięcie się ze sobą obu magicznych mieczy może skutkować zniszczeniem świata, rusza by temu zapobiec. Niestety, AvLee widzące w półelfie czempiona nie jest chętne na udzielenie Nieśmiertelnemu Bohaterowi wsparcia. Zmuszony jest on szukać pomocy wśród osłabionych wojną władców podziemi z Nighon.
Kija, żona Kilgora, przywódcy jednego z barbarzyńskich klanów, wyrusza by zdobyć dla niego „Ostrze Mrozu”. Potężny artefakt ma zacementować pozycję jej rodziny jako władców całego Krewlod na wszystkie następne pokolenia.
Gelu, jako pół krwi Vorijczyk, wspierany jest przez lokalne siły, które jednocześnie stawiają zacięty opór ścigającym go Tarnumowi i Kiji. Nieśmiertelny Bohater, któremu nie udaje się przemówić do rozsądku ani Gelu, ani barbarzyńskiej królowej, postanawia uzyskać wsparcie błękitnych smoków – jednych z najpotężniejszych stworzeń na Enroth.
W trakcie kampanii Tarnumowi udaje się pochwycić przyjaciela Gelu, krasnoluda Ufretina. Ten pamięta Nieśmiertelnego jeszcze z czasów, gdy stał on na czele wojsk AvLee w trakcie walk z Mutare i uważa go za zdrajcę. Dawny barbarzyńca, uznając że nie uzyska jego wsparcia, bezpiecznie transportuje krasnoluda w pobliże obozu elfów. Poruszony jego zachowaniem i mając w pamięci zasługi dla królestwa, wyjawia on Tarnumowi plany Gelu – odnalezienie zapomnianego miasta Volee, w którym ma znajdować się artefakt.
Nieśmiertelny Bohater dociera w pobliże miasta, gdzie konfrontuje się z półelfem – tym razem skutecznie przemawiając mu do rozumu. Oboje udają się po artefakt, na miejscu jednak odkrywając, że ubiegła ich Kija, a ten został zabrany do Krewlod.
Rozliczenie
1175 rok Po Ciszy – Lekceważąc ostrzeżenia Tarnuma, Gelu wraca na Antagarich przepełniony chęcią zemsty zarówno na Kiji, jak i Kilgorze. Armie AvLee i Krewlodu rozpoczynają między sobą bitwę, a bohaterowie uzbrojeni w legendarne ostrza stają do pojedynku. Gdy tylko miecze stykają się ze sobą, następuje potężna eksplozja, a świat staje w płomieniach.
Mała część populacji Enroth zostaje ocalona przez Archanioły, będące w istocie cyborgami Starożytnych, które kierują ich do pojawiających się na całej planecie tajemniczych portali. Te są rezultatem działania Resurrecty i Gavina Magnusa, stanowią część uruchomionej Pajęczyny Światów. Po drugiej stronie czeka na uchodźców nowy świat, zwany Axeoth.
Na planecie dzieją się wydarzenia znane z „Heroes of Might and Magic IV”, a także z „Might and Magic IX”. Na skutek działań będącego wtedy na krawędzi upadku finansowego 3DO, gry nie doczekały się dobrych opinii, zarówno wśród graczy, jak i recenzentów. O ile jednak czwartej części strategii udało się pozyskać na przestrzeni lat nie tak małe grono fanów, to RPG niestety do tej pory uważane jest za najgorszą część serii. Uznajmy więc Rozliczenie jako oficjalne zakończenie tej prawie czterdziestoletniej sagi.
Najnowsze Komentarze